Bu blog için çok heyecanlıydım ilk günü hatırlıyorum nasıl telaş nasıl çabalamak.İkinci gün blog aklımdan çıkmıştı bile ahh bendeki bu maymun iştahı..Aklıma yeni geldi çünkü mutsuzum paylaşmam lazım biriyle konuşmam anlatıp dertleşmem ama bunları yapabilecek kimsem olmadığını anladım.Herkesin derdi var zaten benimkini ne yapsın hemde bazen anlatılamayacak kadar kötü ve üzücü olaylar oluyor.Derdimi anlattım da ne oldu hepsi de yüzüme vurmadı mı sanki?En iyisi kağıda yazmak içindekileri kalemin siyah mürekkebiyle kağıda akıtmak ama nereden bileceksin ki istemediğin birisinin okumayacağını en mantıklısı buraya yazmak gibi geldi sonuçta benim kim olduğumu bilen insanlar güvendiğim insanlar diğerleri boş(!) Ben inanmak istiyorum herşeyin düzeleceğine ne demiş hava nefes aldığın sürece umut vardır...
-Toprak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder